Als je vastloopt in het leven…

Als je vastloopt in het leven… Ieder mens loopt vast, jij en ik ook. We willen het niet, we raken iets kwijt, al is het alleen al onze gemoedsrust. Soms is er helemaal geen aanleiding, dan kun je ’s morgens uit je bed stappen en je niet lekker voelen, maar de plicht roept en je gaat. Eenmaal het eerste uur achter de rug, een warme douche, de buitenlucht opgesnoven, dan gaat het wel weer, maar toch…

Er is iets, je gedachten slingeren alle kanten op. Je zit vast in jezelf en je wilt er uit, zo snel mogelijk. De mens wil niet vastlopen, de mens wilt door. Om die reden is wachten op iets ook zo’n onmogelijke opgave, zeker als het wachten op de liefde is. Wachten op iemand die je hart op hol heeft laten slaan en dan ineens, weg, ik weet het niet meer zegt en tijd voor zichzelf neemt.

Vastlopen in het leven, zou het er niet gewoon mogen zijn. Is het, als je er over nadenkt een niet heel normaal gegeven. Stel je voor dat je als klein kind had meegekregen, dat je was verteld. Let op hoor, je kunt vastlopen in het leven. Dat het vastlopen dan niet heel gewoon was geweest.

Dat de angst die naar boven komt, als je vastloopt een stuk minder in de greep zou houden. Want bij vastlopen komt de angst om de hoek kijken. Angst waarvoor dat weten we niet. Het neemt je over, het ontkracht alles in je lijf en om die reden willen we er zo snel mogelijk van worden verlost.

Het hoort er bij, net zoals slapen bij het leven hoort, dat heb je ook geaccepteerd. Sterker nog, als je niet slaapt, ga je vastlopen. Als slapen nu net zo normaal is als vastlopen in het leven, laat het er dan gewoon zijn.

Aan slapen geef je ook toe, geef dan ook eens toe aan de mindere periodes in je leven. Ze hebben een doel, net zoals slapen een doel heeft. Als je slaapt verwerk je datgene wat je hebt meegemaakt, je laadt op voor de volgende dag. Vastlopen heeft ook een doel, groeien als mens. Dat wil je toch niet tegenhouden? Dan blijf je stilstaan en zoals al gezegd, een mens wilt niet stilstaan, die wil door. Een mens wilt niet wachten.

Zie je wat er gebeurt. Omdat je het niet normaal vindt, ga je tegenwerken, ga je niet zien waarom het gebeurt. Dat tegenwerken heeft weer het effect dat het vastlopen een zware weg wordt, die veel langer duurt en je verlost je zelf er pas van, als je het accepteert.

Dat accepteren komt pas als je zover bent vastgelopen, dat je jezelf helemaal kwijt bent geraakt. Dat is de bodem die je moest bereiken. Verder kun je niet, dan is er nog maar één weg, omhoog.

Zou vastlopen in het leven, niet een heel logisch gegeven zijn. Gebeurt het niet na een verlies van iets, een verandering in je leven. Is het dan niet heel logisch dat je daar van moet herstellen, omdat je aan iets gewend was geraakt. En dat dat verandert en je om die reden dan juist niet in de weerstand moet gaan staan. Maar juist jezelf extra aandacht moet gaan geven?

De mens kent zichzelf niet, is ver weg bij zijn gevoel. Heeft niet in de gaten hoe kostbaar zijn leven is en gaat er roekeloos mee om. Fijn dat we de tafels leren en ze nooit meer vergeten. Was het niet beter geweest als je ook had geleerd dat het leven ups en downs kent en dat je tijdens de down er meer voor jezelf moet zijn?

Ga de mindere tijden zien als cadeautjes van het leven.je leert jezelf op de eerste plaats zetten, want de reden dat je vastloopt, is, omdat je mag leren jezelf belangrijk te gaan vinden. Dat is de enige reden. Heb je jezelf gevonden, loop je veel minder diep vast. Laat de mediums en paragnosten van Angeleyes TV je het geheim vertellen hoe je jezelf staande kunt houden in tijden dat je met jezelf vastloopt en je jezelf er zo snel mogelijk van verlost.

Medium Clarisa