Als bange angst je in de greep heeft
Als bange angst je in de greep heeft. Als elke dag de angst je de baas is, dan is deze dag een verloren dag. Tijd die met angst wordt gevuld, is tijd die door je vingers glipt. Als de bange angst jou in zijn greep heeft, dan is je lijf niet van jou, maar van anderen. Die laat je er over beslissen.
Jouw lijf behoort aan jou en is je huis, waar je goed voor moet zorgen, dan voel je je thuis. Als de bange angst in je huis leeft, dan zal het lijf, jouw huis, ongelooflijk hard moeten werken, om rechtop te blijven staan en niet om te vallen. Dan doet het ongelooflijk zijn best de angst buiten de deur te willen houden, alleen de eigenaar van dit huis wijst dit af. Die wil niet in dit hele mooie huis wonen.
Er mankeert van alles aan een bang huis. De buitenkant ziet er niet mooi uit en moet aangepast worden. Er zitten allemaal oneffenheden die we niet willen zien en elke dag wegpoetsen, dan voelen we ons veilig met een masker op. Daarmee hopen we dat een ander de bange angst niet ziet, dan gaan we er vanuit dat ze iets zien, zoals we het graag zelf zouden willen zien. We lopen dan vrolijk rond, omdat we de buitenkant zodanig hebben aangepast, dat we er zelf wel tevreden mee zijn.
Maar die binnenkant, daar doen we niet zoveel mee. Daar woont de angst, de ontevredenheid, het ongeluk, de onzekerheid. En die is niet weg te poetsen, die is er. Wat kunnen we doen aan die angstige onzekere binnenkant, wetende dat we deze aan de buitenkant wel kunnen maskeren. En wie weet trapt er iemand in. Wie weet vind iemand je masker dusdanig leuk en mooi, dat hij verliefd wordt op die persoon.
Dan ben je blij, niet in de gaten hebbende dat de ander valt voor een gemaskeerde buitenkant. Want we voelen ons even zoals de mooie opgepoetste buitenkant is. We blijven onze binnenkant verwaarlozen en die doet zo zijn best voor jou. Die probeert dagelijks te herstellen. Die probeert alle radars goed met elkaar samen te laten werken. Maar het wordt zo tegengewerkt, dat het op een gegeven moment niet meer lukt om tegen de bange angst op te werken.
Het masker begint af te vallen, anderen zien het ook. Ze zeggen het zelfs, je voelt het als gemene opmerkingen, dat ze je kleineren en je trekt je terug. Terug in je eigen huis, maar dat voel aan als bange angst. Zo ontstaat de eenzaamheid, een gevoel dat niemand je moet en alles je niet wilt lukken. Nog steeds voorbij gaand aan de bange angst die in je huist.
Nu sta je er alleen voor en is het masker niet meer nodig, daar doe je ook geen moeite meer voor. Laat maar, voor wie zou ik het doen? Er is toch niemand die mij ziet staan. Ah, denkt de bange angst, er gaat iets gebeuren. Er is een verandering, we mogen de bang angst laten zien, eens kijken of ze het ziet, of ons nog blijft afwijzen. Helaas, de bang angst wordt niet gezien, sterker nog, die wordt heftiger en zodanig dat de bange angst maar één ding rest. Stoppen, alle motoren stopzetten, want wie weet, ziet ze het dan wel.
We zullen haar laten voelen dat we aan het einde van ons latijn zijn. We gaan niet meer ons werk goed doen, want in haar ogen doen we het toch nooit goed. We gooien het bijltje er bij neer. En dan ligt ze in haar bed, ze kan niet meer, ze is volledig op, nog niet in de gaten hebbende dat alles, inclusief de bange angst haar in de steek laat.
Ze staat er nu alleen voor en ze zal iets moeten doen. Ze zal op zoek moeten gaan naar dat laatste beetje kracht in zichzelf, om hier uit te komen. En ja, ze voelt een minuscuul klein vlammetje kracht. Dat is haar redding. Het duurt wel een jaar voordat ze weer op krachten is, maar wat ziet ze er anders uit. Het masker is af, er voor in de plaats een grote ondeugende glimlach. Niets of niemand die haar nog iets kan maken. Ook de bange angst is weg uit haar lijf. Ze heeft de liefde, de kracht voor zichzelf mogen ontdekken. Het is zwaar geweest, ze heeft de eerste helft van haar leven het niet in de gaten gehad dat de bange angst haar in de greep had. Nu wil ze het wel van de daken schreeuwen hoe mooi of het leven is, als je van jezelf houdt en nergens bang voor bent. Ze is thuis in haar eigen huis.
Medium Claire